Najstarsza hawajska KUMU Morrnah Nalamaku Simeona z Honolulu była tak samo jak Moona K. Kahele z Kona nauczycielką wiedzy teoretycznej jak i praktycznej hawajskiej wiedzy. Morrnah pracowała jako Kahuna Lapa, nauczycielka, uzdrowicielka, terapeuta, naukowy autorytet Huny dla uczelni Honolulu, Maryland, New York, New Mexico i innych.

Szczególną zasługą Morrnah jest modernizacja Ho´oponopono i stworzenie z najstarszej formy „klasyczne” Ho'oponopono. Proces ten składa się z dwunastu elementów, omówionych poniżej. Jest długim procesem skruchy, wybaczania sobie i innym, pozwolenia na przemianę w swojej podświadomości dokonaną przez Boskość w pełnej miłości bezwarunkowej.

1. Wybrany z grupy, przez z grupę, neutralny, niezależny mieszkaniec okolic (haw. KUPUNA), szaman (haw. KAHUNA), nauczyciel (haw. KUMU) albo senior zaprzyjaźnionej rodziny, jest proszony o obiektywne pośrednictwo w rozwiązaniu problemu. Wybrany przez grupę postępuje zgodnie z obowiązującym go rytuałem, niezależnym od ceremonii Hooponopono

2. Ceremonie otwiera wspólna modlitwa otwarcia (haw. PULE) pod kierownictwem wybranego przez grupę. Wszyscy zebrani odmawiają modlitwę głośno i ze skupieniem. Podczas tej modlitwy proszone są o przybycie duchy opiekuńcze rodziny (haw. AUTMATUAS) jak i duchy przodków (haw. AUMAKUAS) w celu pomocy i błogosławieństwa. Każdy z uczestników jest nawoływany do zagłębienia się w duchowej miłości absolutnej (haw. ALOAH) i otworzenie się na jej działanie

3. Uczestnicy muszą być otwarci na wszelkiego rodzaju rozwiązania i dążyć do oczyszczenia problemu, do otrzymania pozytywnego efektu ceremonii (haw. HALA). W przypadku, jeżeli nie wystarczy jedno spotkanie do rozwiązania problemu, musza się spotkać uczestnicy ceremonii jeszcze raz w innym czasie

4. Wszystkie aspekty tego problemu muszą być przez wszystkich uczestników, potraktowane z powagą, uczciwie, z szacunkiem i bez dodatkowego „upiększania” przedstawione na forum grupy (haw. HIHIA). Wszyscy uczestnicy ceremonii muszą się zobowiązać przed sobą i Bogiem, do przekazania informacji, których są w posiadaniu w formie prawdy, by móc jak najszybciej i lepiej odnaleźć drogę rozwiązania tego problemu. W całej tej ceremonii najważniejsze jest, by każdy z uczestników, szczerze i otwarcie rozmawiał o istniejącym problemie

5. Przedstawiciele jednej strony słuchają uważnie i dokładnie opowieści drugiej strony (haw. MAHIKI), starając się utrzymać emocje pod kontrolą. Starają się jak najlepiej zrozumieć zdanie innych jednocześnie starają się nie przeszkadzać w opowieściach.. Każdy z uczestników może bez ograniczeń czasowych, przekazywać swoje informacje grupie

6. Jeżeli nastąpi sytuacja, w której emocje grupy „uciekną” z pod kontroli, prowadzący ceremonię  może wprowadzić przerwę na okres „ochłonięcia” emocji uczestników (haw. HO` OMALU). Przerwa ta w zależności od potrzeby i sytuacji, może trwać parę minut, może tez trwać parę dni, jeżeli jest konieczność ponownego przemyślenia problemu

7. Jeżeli problem jest trudny dla uczestników spotkania, prowadzący może poprosić strony, by się „zamieniły rolami”, to znaczy każda ze stron powinna omówić problem z punktu widzenia drugiej strony. Sytuacja ta mobilizuje uczestników, do ponownego przemyślenia problemu i zastosowania innych argumentów i emocji. Często odwrócenie ról uczestników prowadzi do szybkiego rozwiązania problemu

8. Według Huny, w całym tym procesie świadomość grupy musi koniecznie być w harmonii ze świadomością każdego uczestnika ceremonii. Dlatego jest bardzo ważne, by każda z uczestniczących stron, przedstawiła również argumenty dotychczas jeszcze nie znane drugiej stronie. W ten sposób wyjaśniane są wszelkiego rodzaju nie porozumienia i od razu oczyszczane

9. W ramach tych rozmów, trwających kilka minut, godzin czasami dni, odnajduje się rozwiązanie problemu i końcowego wyniku. Na koniec procesu wyjaśniającego (haw. KUKULU KUMUHANA) dominuje wdzięczność, ulga, pokój i miłość, a nad wszystkim panuje harmonia (haw. MIHI)

10. Wszyscy członkowie ceremonii, po uznaniu końcowego wyniku rozwiązania problemu, przebaczają sobie nawzajem, a na koniec sobie samemu i ogłaszają, że już nikt nie ponosi winy wewnątrz ani na zewnątrz świata. Czynności te wyzwalają w grupie pozytywne emocje, a wszystkie negatywne potencjały (haw. PIKILIA) zostają całkowicie oczyszczone (haw. KALA). To co pozostało jest neutralną esencją informacji, bez negatywnych odczuć

11. Prowadzący ogłasza oczyszczenie konfliktu, a tym samym na stale rozwiązanie problemu (haw. PANI

12. Na zakończenie wszyscy odmawiają modlitwę wdzięczności (haw. OZO` OPAU). W ten sposób zostaje zamknięta ceremonia wobec Boga i duchów biorących udział w ceremonii

13. Całkowitym zakończeniem ceremonii jest wspólny posiłek (haw. LUAU), któremu towarzysza emocje radości, przyjaźni, ulgi, pokoju i miłości (haw. ALOAH).

     

Według Morrnah N. Simeona zawsze, po zakończonej ceremonii Hooponopono, wszyscy uczestnicy zamaczali palce w wodzie święconej, by uwolnić się całkowicie od negatywnych myśli, odczuć, słów i czynów, a miejsce spotkania było również przemywane wodą święconą, a ściany spryskane. Przy tym odmawiana była modlitwa:

"Boski stwórco AKUA,
jeżeli Tobie moja rodzina, krewni lub przodkowie,
Aumakua Tobie albo Twojej rodzinie,
Twoim albo waszym krewnym i przodkom,
w jakiś sposób zaszkodziliśmy
wmyśli, uczuciach, słowem lub czynem
od początku powstania do chwili obecnej,
proszę Cie o wybaczenie.

Spraw proszę, by ta woda święcona oczyściła
i rozpuściła wszystkie negatywne wspomnienia,
blokady, energie, wibracje i przemieniła w światło.
To jest już dokonane Amama – Amen!”
 

Według Morrnah N. Simeona można tą modlitwę stosować również jako krótką formę duchowej deklaracji, wypowiadaną głośno i wyraźnie:
 

"Pokój niech będzie z Wami,
wszystek Mój pokój,
pokój którym jestem ja,
pokój, którym „ja jestem.”

Pokojem na zawsze,
na teraz i na całą wieczność.

Mój Pokój, który daje Wam Ja.
Mój pokój, który pozostawiam Wam Ja.
Nie pokój światowy, ale mój pokój, pokój Ja.”

Według Morrnah N. Simeona klasyczna ceremonia Hooponopono w nowym, zmodernizowanym przez nią systemie, nie wymaga obecności żadnej z osób zainteresowanych. Ceremonia może być przeprowadzona przez jedną osobę. Nie musi ona zwracać się do Kahuny.